Cykl miesiączkowy zdrowej kobiety powinien mieścić się w ściśle określonych ramach i spełniać określone kryteria. Główną cechą świadczącą o prawidłowym stanie rzeczy jest jego regularność. Pomijając incydentalne odstępstwa od normy, miesiączki powinny pojawiać się w odstępach 23-34 dniowych, zawsze jednak takich samych – właściwych dla konkretnej kobiety.
Niestety bardzo wiele kobiet nie zdaje sobie sprawy z faktu, iż o ile nie przechodzą właśnie okresu dojrzewania, nie karmią piersią lub nie przekwitają, ich cykle powinny być idealnie dokładne, a krwawienia miesiączkowe łatwe do precyzyjnego wyliczenia. Zdarza się, że problem jest bagatelizowany lub chowany pod płaszczyk tłumaczenia w stylu „tak już mam”. [Czytaj dalej…]
Pojawienie się u dziewczynki pierwszej miesiączki jest jednym z najbardziej jasnych i znaczących objawów, dowodzących że jej ciało dojrzewa i zmienia się po to, by fizycznie stała się kobietą. Pierwsze miesiączki zazwyczaj nie mają związku z owulacją, która pojawi się po około 12 miesiącach, bywają nieregularne, różnej długości czy obfitości. Są to zjawiska jak najbardziej naturalne i nie należy wiązać ich z problemami zdrowotnymi.
Wchodzę do sądu. W wejściu bramka plus pan ochroniarz z ręcznym wykrywaczem metalu. Przechodzę. Piszczy. Przyszło mi nawet do głowy, że będę musiała pozbywać się wszystkich kolczyków, ale nie było aż tak hardcorowo. Ale że piszczałam, pan ochroniarz zarządził:
Panuje opinia, iż my, kobiety, jeździmy fatalnie. Lusterek używamy do poprawiania makijażu czy układania włosów, ale przy tak prozaicznej czynności jak zmiana pasa już o nich całkowicie zapominamy. Ale że niby ja?
Co to jest apatia? To stosunek do stosunku po stosunku.
Penis, wagina, punkt G, orgazm… Spaliłyśmy staniki i teraz wiszą nam cycki. Zagubiłyśmy naszą kobiecość. Rozpuściłyśmy w naukowych nazwach, rozwiałyśmy w wirze domowych obowiązków, posiałyśmy w kieszeni dżinsowych spodni. Stoimy teraz bezradne i nie wiemy co bez niej począć. Uszarpane pracą zawodową, zakupami, gotowaniem, utrzymaniem mężów. Ciągle gotowe do dalszych wyzwań, ciągle grające na nucie „dam radę”.
A gdy boli? Nie trzeba znać definicji bólu, nie trzeba specjalistycznego wykształcenia, nie trzeba… właściwie niczego nie trzeba. Już małe dzieci wiedzą, że odczuwanie bólu świadczy o jakimś zagrożeniu, że nie oznacza niczego dobrego. Ból automatycznie wywołuje niepokój, mniejszy lub większy lęk, prowokuje do działań, zmierzających w kierunku jego usunięcia. Ogólnie wiadomo, że zasadnym jest, by niwelując to odczucie, uderzać w jego źródło. Ból zawsze z czymś się wiąże. Nigdy nie pojawia się ot tak, bez powodu. By ustąpił trwale, należy znaleźć przyczynę i to ją właściwie zaopatrzyć. Każdy wie, że ból świadczy o niebezpieczeństwie, jeśli więc trwa długo, bądź jest znacznie nasilony, udaje się po lekarską pomoc. 